Συνέντευξη με τη Σοφία Μαντουβάλου, από τα παιδιά της Δ’ τάξης του 67ου Δημ. Σχολείου Πατρών
2 Απριλίου 2002 – Παγκόσμια ημέρα παιδικής λογοτεχνίας

«Μια τάξη που πετάει με οδηγό τη φαντασία μας!»

Παιδιά: Πού γεννηθήκατε και πού μεγαλώσατε;
Σοφία Μαντουβάλου: Εγώ γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αθήνα, αλλά πέρασα και μερικά από τα παιδικά μου χρόνια στην Σμύρνη, στην Τουρκία και λίγο στην Ιταλία και πάλι στην Αθήνα.

Παιδιά: Ποιο ήταν το αγαπημένο σας παιχνίδι όταν ήσασταν μικρή;
Σοφία Μαντουβάλου: Τα πεντόβολα και το χουλα-χουπ, κουτσό και θέατρο. Παίζαμε και θέατρο πολύ.

Παιδιά: Όταν ήσασταν μικρή είχατε παρατσούκλι;
Σοφία Μαντουβάλου: Ο αδερφός μου με φώναζε Ψόφο και στο σχολείο με φωνάζανε Οδοντογλυφίδα, γιατί ήμουνα πολύ αδύνατη.

Παιδιά: Όταν πηγαίνατε σχολείο ήσασταν καλή μαθήτρια και ποιο μάθημα σας άρεσε περισσότερο;
Σοφία Μαντουβάλου: Όταν πήγαινα σχολείο ήμουνα πολύ καλή μαθήτρια, αλλά στο «σκέφτομαι και γράφω» ήμουνα πάτος. Δεν έγραφα, ναι γίνεσαι συγγραφέας…, γι’ αυτό δεν πρέπει κανείς να απελπίζεται. Δεν έγραφα έκθεση και στο γυμνάσιο έγραφα μισή σελίδα. Έγραφα πράγματα πάρα πολύ σωστά, αλλά δε μπορούσα τις τέσσερις γραμμές να τις κάνω οχτώ. Διάβαζα όμως πολλά βιβλία.

Παιδιά: Όταν ήσασταν μικρή σας άρεσε η λογοτεχνία;
Σοφία Μαντουβάλου: Ναι, διάβαζα πάρα πολύ. Και στην τουαλέτα και στο κρεβάτι μου διάβαζα. Είχα το βιβλίο της τουαλέτας και το βιβλίο του κομοδίνου.

Παιδιά: Τι δουλειά κάνετε στην τηλεόραση;
Σοφία Μαντουβάλου: Στην τηλεόραση σχεδιάζω, γράφω και παράγω εκπομπές εκπαιδευτικές για τα παιδιά.

Παιδιά: Από πότε αρχίσατε να γράφετε βιβλία;
Σοφία Μαντουβάλου: Άρχισα να γράφω βιβλία από τα 29 μου χρόνια.

Παιδιά: Ποιο από τα βιβλία σας είναι το πιο αγαπημένο;
Σοφία Μαντουβάλου: Τα βιβλία μου τα αγαπώ όλα, γιατί αν ρωτήσεις μια μαμά με πολλά παιδιά ποιο παιδί αγαπάει περισσότερο δεν μπορεί να σας πει. Το ένα το αγαπάει για άλλες χάρες, το άλλο το αγαπάει για άλλες χάρες, αλλά όλα τα αγαπάει το ίδιο. Μ’ αρέσουν όλα μου τα βιβλία, αλλά μερικά βιβλία μου επειδή και εγώ μεγαλώνω και μαθαίνω και γράφω καλύτερα και σκέφτομαι πιο ώριμα, τα νιώθω μερικά βιβλία όχι πιο καλά, αλλά ότι με εκφράζουν περισσότερο. Ας πούμε «η κότα που έγινε αυγό» που δεν έχει εκδοθεί και θα εκδοθεί τώρα νομίζω ότι είναι ένας σταθμός βιβλίο για μένα. Αυτό το βιβλίο είναι για αναγνώστες από 10 ετών έως 100.

Παιδιά: Αγαπάτε τους φίλους σας;
Σοφία Μαντουβάλου: Τους αγαπάω πάρα πάρα πολύ, γιατί τι φίλη θα ήμουνα αν δεν αγαπούσα τους φίλους μου!!!

Παιδιά: Πώς νιώθετε με το καινούριο νόμισμα;
Σοφία Μαντουβάλου: Χαλάω πάντα πολλά, όσα χάλαγα και πριν.

Παιδιά: Έχετε ταξιδέψει σε χώρες του Τρίτου Κόσμου που ζουν παιδιά που πεινάνε;
Σοφία Μαντουβάλου: Στον τρίτο κόσμο δεν έχω ταξιδέψει, δυστυχώς έχω ταξιδέψει στον πρώτο κόσμο και στον δεύτερο. Αλλά παιδιά με απασχολεί πάρα πολύ το θέμα των παιδιών που πεινάνε γιατί είναι συνέπεια του δικού μας πολιτισμού. Δηλαδή εμείς μπορούμε να κάνουμε κάτι και δεν το κάνουμε και αυτό με στεναχωρεί ιδιαίτερα. Αγοράζουμε χιλιάδες πράγματα που δεν τα χρειαζόμαστε, μόνο τα καλλυντικά που αγοράζουμε οι άνθρωποι, κολόνιες, κρέμες για ένα χρόνο σε όλο τον κόσμο, αυτά τα χρήματα θα έφταναν για να γλιτώσουν την πείνα στον τρίτο κόσμο.

Παιδιά: Εμείς σαν παιδιά τι μπορούμε να κάνουμε για την ειρήνη στον κόσμο;
Σοφία Μαντουβάλου: Εσείς να έχετε τα μάτια σας ανοιχτά, τ’ αυτιά σας ανοιχτά και την ψυχή σας ανοιχτή για να καταλαβαίνετε τι συμβαίνει και να αντιδράτε πάντα. Να μη χάβετε ό,τι σας λένε, τα λέω καλά; Να έχετε τη δική σας γνώμη και να αντιδράτε σε αυτό που νιώθετε ό,τι η ψυχή σας, η καρδιά σας σάς λέει ότι δεν είναι σωστό. Δηλαδή εμένα δε με νοιάζει να έχετε έξυπνο μυαλό, με νοιάζει να έχετε έξυπνη καρδιά.

Παιδιά: Σας αρέσει να παίζετε με τα παιδιά;
Σοφία Μαντουβάλου: Τρελαίνομαι!! Βαριέμαι τους μεγάλους και μ’ αρέσει πάρα πολύ να παίζω με τα παιδιά. Είμαι απ’ έξω γριούλα κι από μέσα εγγονούλα.

Παιδιά: Ποια ομάδα είστε; Σας αρέσει το ποδόσφαιρο;
Σοφία Μαντουβάλου: Α! Να σας πω. Γενικά δε μου αρέσει το ποδόσφαιρο, αλλά είμαι Ολυμπιακός γιατί ένα αγόρι που μου άρεσε, όταν πήγαινα στο δημοτικό ήταν Ολυμπιακός και έμαθα και εγώ να λέω ότι είμαι Ολυμπιακός.

Παιδιά: Λέγατε ψέματα την Πρωταπριλιά;
Σοφία Μαντουβάλου: Νομίζω έλεγα μερικά ψεματάκια. Δε θυμάμαι ποιο ήταν το μεγαλύτερο ψέμα, αλλά μ’ άρεσε να φτιάχνω ψεματάκια που φαινόταν σαν αλήθεια.

Παιδιά: Ποιο ήρωα του 1821 προτιμάτε;
Σοφία Μαντουβάλου: Εμένα μου αρέσει ο Κολοκοτρώνης γιατί το όνομά του είναι αστείο!

Παιδιά: Σε ποια εποχή του χρόνου θα θέλατε να πάτε με τη μηχανή του χρόνου;
Σοφία Μαντουβάλου: Α! Ωραία ερώτηση! Θα ήθελα να εποχή που οι κυρίες φόραγαν μακριά φορέματα και κρινολίνα και ομπρελίνα! Χόρευαν χορούς στα σαλόνια!

Παιδιά: Θυμάστε την επίσκεψή σας στο σχολείο μας; Πείτε μας τις εντυπώσεις σας…
Σοφία Μαντουβάλου: Πως δε τη θυμάμαι! Και όχι μόνο τη θυμάμαι, αλλά σε κάθε σχολείο που πάω, στην Αθήνα σε κάτι μεγάλα σχολεία με γυαλιστερές πόρτες κλπ, λέω πόσο ωραία πέρασα και πόσο δημιουργικά σε ένα σχολείο που ήτανε με νοικιασμένες τάξεις, μαγαζιά. Και το μισό σχολείο ήταν σε μια αυλή όπου δίπλα στην αυλή ήταν απλωμένα τα εσώρουχα της ιδιοκτήτριας. Αλλά πόσο καλή δουλειά γινόταν, πόσο ωραίοι, χαμογελαστοί και δημιουργικοί ήταν οι δάσκαλοι... Ειλικρινά σας λέω, δε σας το λέω γιατί μου παίρνετε τώρα συνέντευξη, το λέω σε όποιο σχολείο πάω, το αναφέρω το παράδειγμα αυτό.

Λογοτεχνική Εφημερίδα - 67ο Δημ. Σχολείο Πατρών - Τεύχος Ιουνίου 2002